Pruttelen en zwaaien: met de boot naar Siem Reap

Eén van de belangrijkste redenen waarom we naar Battamboring zijn gekomen, is de boot die tussen Battambang en Siem Reap vaart. Dit is een lange, redelijk oncomfortabele tocht over de Steng Songea Sangker River en het Tonlé Sap meer. Waarom wilden wij dit dan zo graag doen? Heel simpel, het is een super mooie boottocht waarbij je heel veel van het platteland en het dagelijks leven van Cambodja kan zien. Een soort mensensafari dus. 

Het bootje met een keihard rammelende motor (je kon elkaar niet meer verstaan) voer om 07:00 weg uit Battambang, met aan boord heel wat toeristen en een paar locals. Eigenlijk al direct keken we onze ogen uit. We kwamen langs dorpjes in het groen waar de huisjes genaakt van, hout, golfplaten en alles wat je maar kunt verzinnen op palen stonden. Er liepen kippen, er lagen bootjes en er stonden kinderen te zwaaien. Je kon heel duidelijk zien dat er ontzettend veel armoede heerst in Cambodja. De kronkelende rivier bracht ons uren lang langs afwisselende landschappen met groen en dit soort dorpjes. Het ene nog mooier dan het andere. Mensen waren bij de rivier aan het vissen, wassen of aan het koken. Het was de levensader van het gebied. Heel bijzonder om dit allemaal van zo dichtbij te kunnen zien, maar tegelijkertijd ook heel confronterend dat mensen hier met zulke beperkte middelen moeten overleven. Zoals veel Khmer zeggen: life in Cambodia is tough! 

Na een aantal uren varen kwamen we steeds dichter bij het Tonlé Sap meer. Dit is een gigantisch meer in het midden van Cambodja, het grootste meer van Zuidoost Azië. Het is een opslagplaats voor al het overtollige water tijdens de moesson. Het meer wordt dan 4 keer zo groot! Het is er rijk is aan vis en als de randgebieden droog staan is het door al het slib heel geschikt voor landbouw (rijst). Hierdoor is het meer van levensbelang voor de Khmer als bron van voedsel en kan het gerust het kloppend hart van het land genoemd worden. Omdat de waterstand zo sterk verschilt zijn de huizen gebouwd op palen en vind je in de directe omgeving van het meer floating villages waarbij alle huizen op vlotten zijn gebouwd. We hebben er een paar gezien. Heel bijzonder!

Toen we eenmaal midden op het meer waren kregen we te maken met het regenseizoen. Grote donkere wolken kwamen onze richting op en voor we het wisten begon het te stortregenen en onweren. Doeken gingen omlaag en we zaten even midden in zwaar weer. Ondanks dat het niet chill was, gaf het wel even echt het gevoel dat we op reis waren. 

Eenmaal bij de ingang van de haven van Siem Reap, stopte het met regenen. Ook hier was een floating village. Het verschil was alleen dat hier boten vol Chinezen voorbij kwamen. Tja we waren bijna bij het kloppend hart van de toeristenindustrie van het land: Siem Reap. Voordat we de haven bereikten stopte de motor met pruttelen. Kapot! Stiekem waren we heel bij dat het nu gebeurde en niet midden op open water. Na een tijdje kwam er een sleepboot en werden we naar de haven gesleept. Daar werd de boot letterlijk aangevallen door tuktuk chauffeurs die als kraaien 'tuktuk? Tuktuk?' riepen. Je hoeft hier in Cambodja echt nooit verlegen te zitten om vervoer. Er is altijd wel iemand die je heel heel heel graag wil brengen. Nadat we een tijdje hebben moeten wachten op onze gratis tuktuk pick-up service (tja we blijven Hollanders) kwamen we aan bij ons hotel. En wat een fijne verrassing: ze hebben hier een gloednieuw schoon zwembad!