De stad van sojaschorpioenen en fietstochten over smalle paadjes

16 juli 2016 - Bangkok, Thailand

Als je een biertje op hebt, kan het wel eens voorkomen dat je dingen doet die je normaal gesproken nooit zou doen. Na het Chang biertje van mijn vorige blog heb ik mij op Khaosan road gewaagd aan een gefrituurde schorpioen. Zo'n eng insect waar ik normaal met een grote boog omheen zou lopen. Nu stond ik er op te kauwen...

Hoe het smaakte? Het was vrij taai, maar smaakte eigenlijk best oké. Het had een sojasaus/ketjap achtig smaakje (daar kan je een drol nog lekker mee maken). Ook Britt heeft een hapje schorpioenenschaar genomen (nadat ze me er nog even op had gewezen dat de onderkant net op die van een kakkerlak leek om het voor mij makkelijker te maken). Heb ik m'n angst voor schorpioenen hiermee overwonnen? Nee. Was het geinig? Ja. Ga ik het nog een keer doen? Nou... Nee.

De volgende ochtend ging om 05:00 dat zalige geluid van de wekker. De schorpioen hing nog ergens halverwege m'n slokdarm en ik besloot het licht maar eens aan te zetten. De blik die ik toen van Britt kreeg was nog enger dan het schorpioenen akkefietje van gisteren. Rozemarijn lag nog in dromenland.
Met frisse tegenzin begonnen we onze dag waarop een fantastische acitiviteit gepland stond. We zouden namelijk gaan fietsen door het 'echte Bangkok' met Co van Kessel, wereldberoemd in Bangkok. Het enige probleem was; we moesten er nog naartoe.

Terwijl de Engelse toeristen nog laveloos over Khaosan road liepen, gingen wij op zoek naar een taxi met een meter.. (We hadden namelijk gelezen dat je altijd een taxi met een meter moet nemen, anders werd je opgelicht). Dit bleek onmogelijk. Iedere chauffeur wilde ons wel brengen, voor 200 baht (met de meter zou je op 80 uitkomen). Natuurlijk hebben wij dit de eerste 6 keer afgeslagen. Tot we op een gegeven moment echt een taxi moesten gaan nemen om op tijd te komen.. En tien begon het avontuur.

We stapten in een knalroze taxi met een hele vrolijke taxichauffeur.. Hij zou ons voor 200 baht naar de plaats van bestemming brengen. Hij was zo vrolijk aan het lachen en grapjes aan het maken die we niet konden verstaan dat er maar twee opties konden zijn: of hij was dronken/stoned of hij knettergek. Ik denk beide...
Ik had als man de eer om voorin te zitten, dit bleek een goede keus want hij was vrij handtastelijk en keek als een hongerige brulbaviaan naar de banaantjes achterin. Laten we het erop houden dat we de rit overleefd hebben en we veilig zijn aangekomen op plaats van bestemming.

Daar werden we verwelkomd door Puna en het meisje waarvan de naam erop leek, maar waarvan we de naam niet meer weten. We noem haar voor het gemak maar even Pina.
Samen met nog een handjevol Nederlanders namen zij ons op de fiets mee door de steegjes van China town. We zagen hoe de mensen hij dag begonnen met noodles en rijst (het is maar waar je trek in hebt) en hoe de wijk langzaam opstartte. Heek gaaf om te zien. De smalle steegjes met vriendelijk groetende mensen werden afgewisseld met drukke wegen en een gigantische markt, waar je even tegen een muur van een meur aan liep. Niet alleen werd er fruit gesneden, ook vlees werd hier heerlijk in deze warme omgeving gesneden. Na we wat varkenskoppen en vissen waren gepasseerd kwamen we op een grote overdekte bloemenmarkt. Er waren zoveel mensen, bloemen en kraampjes dat je niet wist waar je moest kijken.

Vervolgens maakten we de oversteek naar de andere kant van de Chao Praya rivier. We kwamen terecht aan de kant waar vroeger de hoofdstad was: Thonburi. Dit is waar de Thai, ondanks de armoede en waterproblematiek het liefste wonen. Het is er veel rustiger en groener dan de grote drukke stad. We bezochten er een grote tempel met een gigantische gouden Boeddha en reden vervolgens door de wijk. Ook hebben we stukken gevaren ik bootjes met truckmotoren achterop en zagen we huizen op palen. Alles was hier primitief, maar de mensen leken heel gelukkig. We hebben heerlijk gegeten aan één van de khlongs en zagen zo nu en dan een echte authentieke floating market boot. Onze tocht bracht ons langs plantages met bananen en nog meer groen over hele smalle betonnen paden boven het water. Na een 5 uur durende tour zat het erop en konden we even bijkomen van alle indrukken die we hadden opgedaan.

De rest van de middag hebben we door het hectische Chinatown gelopen en hebben we ons vervoer naar Chiang Mai geregeld. Hierna was het uiteraard weer tijd voor een biertje. Cheers!

5 Reacties

  1. Miranda kaaij:
    19 juli 2016
    Tjonge, wat heb je dat allemaal goed geregeld van te voren Danny! Petje af!
  2. Renate Mostard:
    19 juli 2016
    Super leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken...pfff.
    Is grappig hoe Danny alles omschrijft..lachwekkend en heel leuk om te lezen
  3. Mia schornagel:
    20 juli 2016
    Weer zo'n leuk verslag. ik vind het zo leuk nu ,dat ik jullie een beetje kan volgen!
  4. John:
    27 juli 2016
    haha
    cheers
  5. John:
    27 juli 2016
    ehhh toch even een kritische noot.
    In een later stukje lees ik nl dat 200 baht ongeveer 5 euro is.
    Jullie hebben dus 6 keer een taxi geweigerd om 3 euro te besparen?
    (en om dan uiteindelijk toch die 200 baht te betalen om op tijd te komen...)
    hihi, heerlijk stel zijn jullie toch.